Een zelfbouwkavel aan het water en geen bemoeienis van de welstandscommissie: die buitenkans liet de Amsterdamse architect Uda Visser zich niet ontglippen. Voor haar gezin ontwierp ze een open huis waarin licht, zicht en vurenhout de toon zetten. ‘Het voelt hier elke dag als vakantie.’

Vijf jaar geleden hoorden Uda Visser en haar man Thomas Harms, beiden architect, van de mogelijkheid om in Amsterdam een zelfbouwkavel te kopen. Op deze manier wilde de gemeente ten tijde van de crisis de woningbouw stimuleren. Uda: ‘Er was weinig animo voor het project, een heel andere situatie dan nu. Om ons in te schrijven ben ik ’s ochtends simpelweg in de rij gaan staan. Tegenwoordig moeten mensen weken voor de deur van de makelaar kamperen om kans te maken op zo’n perceel. Destijds was het fenomeen nog tamelijk onbekend.’

Het leek Uda en Thomas wel aantrekkelijk, een kavel op het Zeeburgereiland in Amsterdam Oost, nog net binnen de ring van Amsterdam. Een nieuwe plek voor zichzelf en hun kinderen Nel en Fin. ‘Wij zijn echt gevallen voor de locatie: aan het water, met uitzicht op het IJ. De gemeente stelde minimale eisen aan de bebouwing van de kavels. Het ontwerp hoefde zelfs niet langs de welstandscommissie. Alleen het volume en de hoogte waren vastgelegd, verder had ik alle vrijheid. Het uitgangspunt van het ontwerp was een comfortabele gezinswoning, waarin iedereen ruimte voor zichzelf heeft. Een open huis met lange zichtlijnen, dat tegelijkertijd hoekjes heeft waar je je even kunt terugtrekken.’

Deze Eigenhuis en Interieur publicatie kan je lezen via deze link

Neem contact op